Wat deed Stefan in 2009

Ik ben inmiddels neergestreken in Melbourne. Afgelopen dinsdagavond ben ik aangekomen na een vierdaagse toeristische route via Sydney, Canberra en de lokale skigebieden. De kortste route van Brisbane naar Melbourne is volgens mij iets van 1900km, maar ik heb ongeveer 2200km afgelegd via een wat toeristische route.
Na terugkomst uit Zuid Afrika heb ik op donderdagavond een flink afscheidsfeestje georganiseerd in Brisbane waar ik met een groepje van een man of 20 flink heb doorgezakt.
Nadat de kater grotendeels was verdwenen heb ik op vrijdag heb ik al mijn Australische bezittingen in een huurauto geladen. Op mijn fiets na pastte het allemaal precies in een grote 4WD auto. Die avond ben ik nog gaan uiteten met Chris en Aiden in een heel goed restaurant, wat me toch wel een beetje weemoedig deed worden, want zij zijn in de twee jaar hele goede vrienden geworden. Wat heb ik me nu weer op mijn hals gehaald om weer te gaan verhuizen dacht ik nog… maar het trekt me ook wel heel erg om een andere kant (letterlijk en figuurlijk) van Australie te ontdekken.

De eerste dag, zaterdag, ben ik in 1 ruk van Brisbane naar Sydney gereden wat een hele rit is. Het is maar 920km, maar de “snelweg” is grotendeels een tweebaansweg met tegemoetkomend verkeer en gaat midden door dorpen. Dus het is de hele weg flink opletten geblazen… enige voordeel is dat je nooit ver van de weg af hoeft voor een vers bakkie koffie!
Onderweg kwam ik een paar Australische “iconen” tegen… The Big Things of Australia zijn een begrip in het land. Op de een of andere manier hebben ze hier een fascinatie voor “grote dingen”, ze maken graag grote versies van dingen en plaatsen die dan naast de weg. Wellicht heeft het te maken met het feit dat ze hier vaak zeggen: “Size does matter!”.

The big banana, blijkbaar de eerste in inmiddels lange rij van “Big Things”:

The big prawn:

Ik weet niet of deze op de officiele lijst staat, maar een replica van Ayers Rock vond ik toch wel een foto waard…

Ik weet het… wat een ongelooflijke flauwe kul, maar ik wilde het toch even delen met jullie!

De eerste nacht heb ik overnacht bij Claus in Sydney, waar ik mee heb samengewerkt bij Rio Tinto in Brisbane. Zij hadden die dag een feestje gehad en ik kon bij aankomst meteen aanschuiven voor BBQ en bier… De dag erna zijn we op ons gemaktje gaan ontbijten en heeft hij mij de omgeving laten zien waar hij woont: The Northern Beaches in Sydney… allemachtig wat is dat gaaf wonen. Tussen het strand en een nationaal park in, en vlakbij de stad! Kost wa, mar dan hedde ok wa! Luchtfoto van de omgeving:

Daarna ben ik in de middag op mijn gemakje doorgereden naar Canberra, de hoofdstad van Australie. Canberra is een stad ontworpen en gebouwd begin 1900 omdat men het niet eens kon worden of Melbourne of Sydney de hoofdstad zou worden. Daarom hebben ze maar een nieuwe stad uit de grond gestampt ergens in het midden… Ik heb al een paar keer een aanbod voor een baan in Canberra afgewezen omdat het een reputatie heeft van een heel saaie stad. Dus het was tijd om het zelf maar eens met eigen ogen aan te zien.
En ik moet zeggen, ik ben blij dat naar Melbourne ben verhuisd en niet naar Canberra! Regeringsgebouwen:Op maandagochtend ging ik op zoek naar een leuk eetcafeetje om een ontbijtje te scoren… iets wat in elke andere Australische stad een fluitje van een cent is, want ontbijten buiten de deur is iets wat de Australiers graag doen, zelfs op maandagochtend. Maar ik moest lang zoeken in Canberra, echt een dooie bedoeling! Maar goed, de aanhouder wint en na een hartige “Breakfast wrap” en een “Long Black” (zo noemen ze hier een zwarte koffie hier, meeste mensen drinken hier koffie met melk: “Latte” of “Flat White”…) ging ik weer de auto in. Met als doel: The Snowy Mountains, Australisch grootste wintersport gebied.
Ik had een route bedacht die me over een aantal hooggelegen gebieden zou leiden, maar helaas was die afgesloten door hevige sneeuwval. Goed voor de skiers, minder voor mij. Zeker omdat het ontzettend bewolkt en mistig was en daardoor niet de uitzichten had waar ik op hoopte…
Uiteindelijk ben ik in een oud goudmijnersplaatsje, Beechworth, in een leuk B&B blijven slapen die nacht. De dag erna nog door mistige, regenachtige berggebieden gereden en uiteindelijk kwam ik op dinsdagavond rond 7 uur aan in Melbourne. Al met al toch een mooie tocht:

In Melbourne had ik tijdelijk onderdak aangeboden gekregen van Danielle, die ik nog ken van Rio Tinto. Zij werkt ook nu weer in Brisbane en vliegt 1 keer in de twee weken een weekend naar huis. Ze deelt haar apartement met een vriendin, maar ik kon haar kamer wel gebruiken want ze was toch niet in Melbourne. Nou da’s mooi geregeld dus!

De eerste paar dagen heb ik gebruikt om een aantal apartementen te bekijken. Mijn plan was oorspronkelijk om iets voor een maandje of zo te huren en in die tijd rond te kijken voor iets op langere termijn. Nadeel van die apartementen die voor korte termijn verhuurd worden dat ze absoluut geen sfeer uitademen, tenzij je bereid bent de hoofdprijs te betalen voor een heel luxe toko: niet dus! Bij toeval kwam ik een advertentie tegen van een meisje dat haar apartement verhuurt omdat ze tijdelijk in West Australie werkt. En dat is ontzettend sfeervol en stijlvol ingericht en compleet gerenoveerd. Het ligt in St Kilda, een populaire toeristische wijk met heel veel uitgaansgelegenheden (waar het overigens in Melbourne van stikt waar je ook gaat…), leuke cafeetjes, koffietentjes en dicht bij het water (apartement ligt ongeveer 500m van St Kilda Beach!) en parken. Enige nadeel is dat het apartement in een wat mindere straat ligt, maar ik was helemaal weg van het apartement zelf. Ik kan het voor een periode van 3 maanden huren met optie om het verlengen. Dat geeft met wat tijd om me in het begin op mijn werk te richten in plaats van meteen weer naar een nieuw apartement te moeten zoeken wat eerst mijn plan was.

St. Kilda Beach:Ik kan er aanstaande zaterdag in, dus vanaf dan ben ik weer een beetje gesettled. Overigens begint dat al aardig te lukken, ik heb inmiddels mijn eerste concert kaartjes gekocht, heb mijn eerste baantjes alweer gezwommen en ben afgelopen weekend wat wijken gaan verkennen en heb al een leuk live concert gezien.

Zwembad:Eigenlijk zou ik vandaag beginnen met werk, maar de Australische Immigratie dienst heeft blijkbaar wat meer tijd nodig om mijn visumaanvraag te verwerken. Aangezien er nog geen enorme druk is op het project waar ik aan de slag ga wacht Innogence liever nog even totdat het visum is goedgekeurd voordat ze me aan het werk zetten. Hopelijk komt het nieuwe visum deze week of anders uiterlijk volgende week binnen.

O ja, en ben wat aan het rond aan het kijken geweest voor een nieuwe fiets, want Melbourne is een echte fietsstad. Er zijn heel veel fietsenwinkels en je ziet net als in Nederland dat er veel retro fietsen verkocht en gemaakt worden. Er zijn zelfs winkels die Gazelle fietsen verkopen!
Ik ben er nog niet over uit wat voor imago ik mezelf wil gaan aanmeten, retro heavy duty bike:
Of retro fixed speed racer:

Of toch maar gewoon een hybride allrounder… iemand tips?

Binnenkort wat foto’s van de nieuwe toko!

De kogel is door de kerk! Ik ga als ik terugkom van de vakantie in Zuid Afrika naar Melbourne toe. Gisteren (donderdagmiddag) heb ik een aanbod gekregen en geaccepteerd voor een baan in Melbourne nadat ik op maandag ook een aanbod had voor een baan in Brisbane. De baan is voor een consultancy bedrijf dat zich uitsluitend richt SAP Business Intelligence en blijkbaar een goede reputatie heeft op dat gebied. Dit is de website: http://www.innogence.com/

Het was nog even tot op het laatste moment spannend, want die baan in Melbourne stond me meer aan en ik wilde graag alles geregeld hebben voordat ik op vakantie zou gaan. Dat is uiteindelijk gelukt en daar ben ik erg blij mee. Nu kan met een gerust hart gaan genieten van de vakantie.

Dus een tweede hoofdstuk in het Australie verhaal komt eraan! Ik heb zin om een andere kant van Australie te gaan zien. Brisbane en Melbourne zijn twee compleet verschillende steden. Ik ga waarschijnlijk het mooie weer (de mooi zonnige ochtenden) en de prachtige duikplekken in de omgeving heel erg missen. Maar daar tegenover staat dat Melbourne als stad veel meer te bieden heeft op het gebied van cultuur, muziek, eten en architectuur. Ook in de omgeving van Melbourne kan wel gedoken worden, maar in koud water! Brrrr, dat wordt wel even wennen. Ik moet maar snel eens uitzoeken hoe het met de skigebieden in de omgeving van Melbourne staat want het is nu hartje winter en blijkbaar zijn er op drie uur rijden van Melbourne een aantal skigebieden!

Als ik terugkom van de vakantie ga ik afscheid nemen van de vrienden die ik heb hier in Brisbane en dan met de auto naar Melbourne. Dat is ongeveer 2000km en aangezien de wegen niet zo goed zijn als in bijvoorbeeld Nederland of Frankrijk, zal het zo’n drie dagen rijden zijn. Een goede manier om wat van Australie te zien lijkt me.

Hier nog wat foto’s van drie dagen duiken een aantal weekenden geleden. Het normaal gesproken blauwe water was deze keer groen vanwege de enorme hoeveelheden regen die er vlak van tevoren was gevallen. http://stefanbeekman.com/images/Albums/2009_06_Straddie/index.html

Binnenkort een verslag van de vakantie in Zuid Afrika en natuurlijk de roadtrip en verhuizing naar Melbourne.

gr, Stefan

Het is nu zaterdagavond 30 Mei… Nog 1 dag en dan is het Juni. Dan is het hier trouwens officieel winter. Hier doen ze niet aan de 21e van de maand zoals in Nederland. Hier is het de eerste van de maand, lekker eenvoudig, daar houden ze hier wel van. Oh trouwens, het is hier overdag nog steeds 22 a 23 graden dus laat je niet in de war brengen door de term “winter”… 😉

Maar goed, waar was ik, oh ja… bijna Juni! Dat is de laatste maand waarin ik de tijd heb om een nieuw contract te scoren op mijn huidige visum. Anders loopt dat officieel per 30 Juni af volgens de regeltjes van de Australische immigratie dienst. En om precies te zijn heb ik nog 3 weken, want op 20 Juni vertrek ik naar Zuid-Afrika toe. Dus de tijd begint nu echt te dringen en de ik hoor de klok duidelijk tikken! Tik tik tik…

Over regels gesproken, daar weet ik nu alles van. Want ik kom er achter dat ik toch wel beperkt ben in de freelance contracten via mijn huidige visum. Eind 2007, dus net nadat ik hier ben gekomen, heeft de Australische immigratie dienst een nieuwe regel geintroduceert die het mij nu een beetje moeilijk maakt. Die regel zegt namelijk dat het bedrijf dat sponsort (in mijn geval ITG) een directe relatie moet hebben met de eindklant waar de medewerker (ik dus) werkt. Bij Rio Tinto was dat geen probleem, want ITG had een raamwerkcontract met Rio Tinto om veel mensen te sponsoren en te leveren.

Maar aangezien ITG voornamelijk een bedrijf is om de administratieve rompslomp (rekeningen, verzekeringen, belastingen, etc.) voor freelancers te regelen hebben ze eigenlijk geen relaties met andere bedrijven om freelancers te leveren. Dat betekent dat er bijna altijd een ander bedrijf (recruitment bedrijf of zo) tussen zit dat bemiddelt voor een bedrijf dat tijdelijk op zoek is naar freelancers. En die recruitment bedrijven zijn doodsbang dat een ander bedrijf hun klanten afpakt dus laten er geen ander bedrijf tussen, ook geen ITG die helemaal geen bedrijging voor hun is. Maar dat willen ze niet inzien.

Affijn, ik heb eigenlijk al meer details opgeschreven dan waar ik jullie mee wilde lastig vallen… Dat betekent dat ik in principe het freelancen op dit moment op heb gegeven. Ik probeer nog wel wat te scoren de komende weken, maar ik verwacht daar niet veel van. Daarom ben ik me nu aan het richten op vaste banen, iets wat ik eigenlijk niet wil. Op dit moment heb ik twee sollicitatie procedures lopen voor een vaste baan bij twee consultancy bedrijven. Eentje in Brisbane en eentje in Melbourne. Maandag heb ik een tweede gesprek voor het bedrijf in Brisbane en een eerste gesprek voor het bedrijf in Melbourne.

Al met al valt het dus behoorlijk tegen jammer genoeg. Enerzijds uiteraard door de economische situatie waardoor bedrijven minder investeren in IT projecten, maar er is toch nog best wel wat vraag naar mijn specialisatie (SAP Business Intelligence). Vooral de beperking mbt mijn visa speelt me nu parten. Daarom heb ik besloten om een permanente verblijfsvergunning aan te gaan vragen (ook daarvoor heb ik me in de regels verdiept…) wat me alle vrijheid geeft. Maar dat gaat wel een jaar of langer duren.

Dus al met al wordt het nog even spannend de komende drie weken! Wel baan, geen baan in Australie… decision time! Ik denk dat de komende week een belangrijke gaat worden.

De dagen zijn nu gevuld met bedrijven bellen, internetten, wat sporten, beetje lezen. Documenten, vertalingen, etc regelen voor nieuw visum. En in de avond vaak hapje eten of een borreltje met vrienden en excollega’s in Brisbane. Klinkt misschien relaxed, maar heb bevalt me helemaal niet zo goed. Ik merk dat ik mijn dagen niet echt efficient indeel waardoor je een beetje lamlendig wordt. Helemaal niets voor mij! Maar goed, ook daar komt weer een eind aan natuurlijk, dat weet ik ook wel. Kumt goe!

Komend weekend is het hier een lang weekend en dan ga ik weer eens lekker drie dagen duiken, waar ik uiteraard heel veel zin in heb. Weekend erna heb ik waarschijnlijk een Engelse test voor het nieuwe visum. En het weekend daarna stap ik in het vliegtuig naar Zuid-Afrika!!! Dat wordt errug gaaf, dat is een ding wat zeker is!!!

Wordt vervolgd (hopelijk met goed nieuws)…

Hoi hoi,

Even een korte update van mijn kant. Na een geweldige week duiken in Byron Bay en in totaal 6 weken vakantie had ik toch wel een beetje moeite om mezelf te motiveren weer op banenjacht te gaan. Het idee om recruiters te gaan bellen en mezelf te moeten verkopen maakte me niet echt vrolijk. Ik zou veel liever weer gaan duiken…

Maar goed, aan alle goed komt een eind! Dus toch maar die telefoon in de hand gepakt en een aantal emailtjes de deur uitgedaan. Ook weer contact opgenomen met een aantal collega’s waarmee ik heb samen gewerkt en zo moet langzamerhand die bal weer gaan rollen!

Afgelopen maandag ben ik op gesprek geweest bij een energie bedrijf hier in Brisbane die iemand zochten voor een kort klusje van een aantal maanden. Dat ging eigenlijk heel positief en ik had verwacht dat alles “in kannen en kruiken” was, oftewel “a done deal”. Maar toch kreeg ik woensdag avond een telefoontje waarin werd aangegeven dat het budget op het laatste moment toch niet goed was gekeurd. Van de ene kant wel een teleurstelling, omdat ik er eigenlijk vanuit was gegaan dat ik daar aan de slag kon. Maar van de andere kant ook weer niet zo erg, omdat ik me nu weer kan richten op jobs in Sydney of Melbourne.

En ik moet zeggen, nu ik me weer op werk aan het richten ben heb ik ook wel weer zin in een nieuwe uitdaging… althans, dat maak ik mezelf wijs!

Oh ja, en ik heb weer een nieuw dak boven mijn hoofd. Het apartement waar ik woonde was supergaaf, maar ook wel een beetje boven mijn stand, zeker zonder een vast inkomen. Dus afgelopen weekend heb ik afgescheid genomen van de 43e verdieping en ben ik ingetrokken bij Harj, waarmee ik heb samengewerkt bij Rio Tinto. Hij had aangeboden om tijdelijk bij hem te blijven totdat ik meer zekerheid waar ik ergens ga werken. En hij is nu een maand op vakantie, dus heb de toko voor mezelf. Ben ik erg blij mee, want heb nu geen huurcontract waaraan ik vast zit, dus kan per direct mijn biezen pakken zodra ik een contract heb getekend ergens.

En het is ook nog eens een hele fijne plek om te wonen, in een prima buurt vlakbij het centrum. Apartement heeft een groot dakterras over de hele oppervlakte met mooi uitzicht op de city. Uitzicht als de zon onder gaat:

En als ie onder is:

Dat was het weer even van mijn kant. Voorlopig zijn de dagen nog even gevuld met in de ochtenden zwemmen en fietsen, en dan in de middag aan de telefoon en het internet afstruinen voor een contract. Op dit moment ligt mijn cv bij twee bedrijven in Sydney, hopelijk dat daar iets uit gaat komen… fingers crossed!

Binnenkort meer!

Ook van het Byron Bay Underwater Festival 2009 (UF09) heb ik wat foto’s op mijn website geplaatst. Het was best moeilijk om de mooiste foto’s te kiezen. Het was echt een fanstastische duikweek. Blader er maar eens doorheen als je tijd hebt:

http://www.stefanbeekman.com/images/Albums/2009_05_UF2009/index.html

En op de website van UF09 hebben ze nu ook alle winnende foto’s gezet. Kan je zien wie er gewonnen heeft en de foto’s vergelijken:

http://www.underwaterfestival.com.au/about/winners-2009-gallery/

De afgelopen week heb ik een fantastische week gehad in Byron Bay, zo’n twee uur ten zuiden van Brisbane net over de grens in New South Wales. Daar ben ik al verschillende keren geweest omdat het een ontzettend relaxed dorpje aan de zee is met een mooi national park, mooie stranden, leuke eettentjes en bovenalles een fantastische duikplek heeft: Julian Rocks.

Deze keer was het “Underwater Festival 09” de reden om af te zakken naar Byron Bay. Underwater Festival zul je je afvragen…. Toen ik een paar weken geleden in Nederland was kreeg ik ook veel vragende blikken toen ik vertelde dat ik naar een onderwater festival zou gaan. Nee, het is geen Pinkpop, Lowlands of Werchter onder water. Dit is een week helemaal gericht op het onderwater leven. Dus cursussen, workshops, presentaties, snorkelen, kayakken, natuurlijk duiken en een onderwater foto competitie.

Ik had me opgegeven voor een workshop op maandag en dinsdag met Neville Coleman. Dat is een erg bekende man in de “Indopacific” duik regio, Australie, Azie, Indonesie en de pacific ocean. Die beste man is al zo’n 40 jaar bezig om het onderwaterleven indeze regio in kaart te brengen, dus hij heeft een hoop te vertellen. Erg interessant om twee dagen cursus over het onderwaterleven van zo’n enthousiasteling bij te wonen. Op dinsdagavond stond een korte workshop met Mathieu Meur op het programma over het bewerken van onderwater foto’s met photoshop.

Samen met Aiden had ik me opgegeven voor de fotocompetitie waar dit jaar zo’n 70 deelnemers aan meededen, van absolute beginners met huurcamera’s tot (semi-)professionals met mega dure uitrustingen. Een andere vriend hier in Brisbane, Jorgen, heeft al verschillende keren aan dit soort competities meegedaan (met veel succes) en was eigenlijk de grote inspirator om ook een keer mijn kennis en kunde te meten met anderen.

Van woensdag tot en met zaterdag hebben Aiden en ik iedere dag twee duiken gemaakt. De dagen zagen er als volgt uit: 5:30 uur opstaan, cameraspullen klaarmaken, 6:00 uur een extra sterke kop koffie halen, 6:15 melden bij de duikshop en spullen klaarmaken zodat we om 7:00 uur ’s ochtends onze eerste duik konden maken. Na de duik terug naar onze kamer om de foto’s te downloaden en te bekijken. Daarna ontbijt en koffie en wat foto’s selecteren. Om 11:30 stond steeds te tweede duik gepland waarna het weer downloaden geblazen was en daarna onder het genot van een biertje in de bar we meestal een paar uurtjes de foto’s aan het bewerken waren. ’s Avonds lekker uiteten en dan meestal weer op tijd naar bed omdat we de dag erna weer vroeg uit de veren moesten.

Tussen de bedrijven door zijn we ook nog een aantal keren gaan hardlopen op het strand en ben ik een aantal keren gaan bodyboarden in de golven. Waarbij ik trouwens 1 keer vier dolfijnen naast me had zwemmn in de golven!!! Wat een geweldige ervaring!

De omstandigheden voor de duiken waren in 1 woord: FANTASTISCH!!! We hebben echt veel geluk gehad met het weer en het zicht onderwater. Ik heb nog nooit zo’n goede duikomstandigheden gehad op deze duikplek. Het zicht was uitstekend, bijna geen stroming en veel zonlicht. Naast heel veel klein spul in het water hebben we ook bijna elke duik wel Eagle Rays, Leopard Sharks, Shovelnose Sharks en Schildpadden gezien. De duiken waren dus geweldig, maar ook de foto’s die dat opleverde mogen er zijn. Ik was erg blij met het resultaat… 1 van de regels van deze foto competitie was dat je de foto’s niet mocht “croppen”, wat betekent dat je niets van de foto’s af mocht “snijden”, oftewel de compositie van de foto was heel belangrijk. Hoe de foto was genomen is ook hoe je foto moest inzenden. Je mocht wel wat aan de kleuren en belichting doen op de computer. Door deze regel was het heel belangrijk om dicht bij je onderwerp te komen voordat je foto maakt, met als gevolg dat de foto’s veel scherper zijn en veel interessanter…. Het was een erg leerzame en leuke uitdaging!

Gisterenavond was dan het moment van de waarheid aangebroken en zouden de prijswinnaars bekend gemaakt worden. Naast de eer waren er ook erg mooie prijzen te winnen. In totaal waren er voor 30.000 dollar aan prijzen te winnen, voornamelijk duikuitrusting en vakanties. Ik had me opgegeven voor de “Compact Cameras” category en ook had ik meegedaan aan de “Portfolio” category die zowel voor mensen met compact cameras en spiegelreflex cameras toegankelijk was. Ik was erg tevreden met mijn foto’s en ik had goede hoop dat ik wat zou winnen in de “Compact” category…. en jawel!!! Een van mijn tien foto’s die ik had ingezonden had de tweede prijs gewonnen…. Maar daarna kwam de grote verassing! Ik had ook prijs in de “Portfolio” category waarin ik dus moest strijden tegen mensen met mega goede cameras. Toch hadden ze mijn portfolio (vijf foto’s) de derde prijs gegeven! Daar was ik toch wel erg blij mee. Het was lang geleden dat ik mee heb gedaan in een competitie en het voelde erg goed om deze prijs te winnen. Erg leuk.

Dit was de foto die de tweede prijs had opgeleverd: Hier staan de tien foto’s die ik had ingezonden. De eerste foto’s had de tweede prijs gewonnen en de eerste vijf foto’s samen waren samen mijn portfolio. http://stefanbeekman.com/images/Albums/2009_05_UF09_Album/index.html

Binnenkort zal ik wel wat meer foto’s op de website zetten. Er waren nog veel meer mooie kiekjes…

Maar nu is het weer even afkicken van al het onderwaterleven…

Het is zover, de vakantie zit erop. Ik ben net terug van een heerlijke week duiken in Byron Bay tijdens het Underwater Festival 09. Het weer was fantastisch, de duikomstandigheden perfect en dus de duiken waren ook echt helemaal geweldig. En ik was ook nog eens heel succesvol in de fotocompetitie waaraan ik mee had gedaan… maar daarover later meer!

Na twee weken Nederland, een week Japan, een week Byron Bay en al bij al een week vrij in Brisbane moet ik me nu maar weer eens op werk (althans potentieel werk…) gaan richten lijkt me.

Vandaag ga ik eerst nog even wat nagenieten van wat ik allemaal heb meegemaakt de afgelopen maand en ik zal er ook wat berichten op deze weblog over plaatsen met wat foto’s.

groeten, Stefan (hier aan de sashimi, rauwe vis, als ontbijt in Japan… hmmm)

En dan is het nu echt zo ver… de laatste week werk is aangebroken. Ik ben er klaar voor! Vrijdag spullen inleveren en ‘s middags gaan we met het hele team borrelen en dat zal vast wel doorlopen tot in de late uurtjes. Ook de mensen die de afgelopen maanden van het project zijn afgerold zijn uitgenodigd, dus dat wordt flink bijbuurten met de hele club. En proosten op een mooie tijd!

Afgelopen weekend zijn we met een mooi clubje van 8 vrienden van het werk een weekend naar Noosa gegaan. Daar hadden we op zaterdag een bootje gehuurd om wat over de Noosa river te varen. De boot was volgeladen met hengels, aas, bier en worsten voor de BBQ. Vanaf ‘s ochtends 10 tot ‘s middags 17 uur hebben we wat rond gedobberd met in de ene hand een stubbie (ozzy voor een blikje bier) in een stubbie cooler en den andere hand een hengel.

Was lachen geblazen. Het is behoorlijk Australisch om elkaar voor de gek te houden, dus de hele dag heeft iedereen het zwaar moeten verduren. Echt, ze doen hier niet flauw met de grappen en het is echt een nationale sport (of misschien is het typisch iets van Queensland, geen idee) om elkaar flink af te zeiken. En met wat bier in de man lukte dat flink… haha.

Natuurlijk kan een BBQ niet ontbreken op de boot, dus werd er om de paar uur ook wat worsten klaar gemaakt, want veel vis hadden we niet gevangen:

Op het eind van de dag hadden we een mooie aanlegplaats gevonden om wat rugby en beach-cricket te spelen, uiteraard met de stubbies binnen handbereik:

Skipper Beekos:

Gelukkig werd de boot zonder schade terug gebracht… mijn credit card was namelijk gebruikt als borg. Daarna ingechecked in een hostel waar ik al een paar keer eerder had geslapen. Het is een van de beste hostels waar ik ooit heb geslapen met een goede sfeer en een perfecte ligging vlakbij het strand en het centrum.

Na wat biertjes en rum-cokes hebben we onze weg gevonden naar het uitgaansleven waar we eerst nog een heerlijk maal hebben verorberd. Daarna was het stappen geblazen in Noosa’s nachtclub, The Rolling Rock. Op zondag hebben we de kater kunnen wegspoelen in de zee wat gevolgd werd door een stevig ontbijt.

Nu is het dus aftellen geblazen tijdens de laatste dagen op het werk en voor de vlucht naar Nederland waar ik ontzettend naar uitkijk!

Tot binnenkort!