Ik ben net terug uit Byron Bay, na twee drukke weken in Nederland en op de terugweg naar Brisbane ook nog een week in Japan…
Ookal was die week veel te kort voor Japan, toch heb ik een goede eerste indruk van Japan gekregen en ik moet zeggen: Het smaakt naar meer. Ik zou graag een keertje terug gaan om meer van het land en vooral de natuur te zien. Ik heb nu alleen maar drie nachten in Tokyo en drie nachten in Kyoto doorgebracht.
Allereerst stond Tokyo op het programma… maar waar begin je in zo’n mega stad (12 miljoen inwoners)? Meestal bereid ik me redelijk goed voor op een reis en heb ik wel een grof idee van waar ik naar toe wil gaan en wat ik wil doen, maar deze keer was er dat niet echt van gekomen. Dus ik heb het allemaal maar lekker op me af laten komen.
Wel had ik de dag voordat ik naar Tokyo vertrok op de valreep nog even een hotel geboekt, waar ik achteraf wel blij mee was. En het bleek ook nog een erg leuke plek te zijn. Het was een zogenaamde “Ryokan” wat een traditioneel Japans hotel is, wat betekend dat het allemaal nogal “Zen” is ingericht en het ook een traditioneel Japans badhuis erbij heeft. En dat was erg lekker moet ik zeggen… na een lange dag door de stad gelopen te hebben was het heerlijk om ’s avonds bij thuiskomst nog in een paar hete baden te kunnen weken. Heerlijk relaxed dus!
In het begin was het wel even puzzelen met het enorm uitgebreide trein, bus en metro netwerk van Tokyo. En dan is ook nog bijna alles in het Japans. Gelukkig zijn de belangrijkste dingen wel in het Engels aangegeven, dus kwam ik er na een tijdje wel aan uit. Het bleek eerlijk gezegd makkelijker dan verwacht om steeds weer uit te vogelen welke lijn te pakken waar er overgestapt moest worden. 
Ik had gelezen dat Kyoto een stad was met veel historie en met veel tempels en paleizen, dus in Tokyo heb ik me vooral gericht op de moderne kant van Japan. En ik heb me vooraal vergaapt aan het grote aantal mensen dat daar op een kluitje leeft en werkt en de manier waarop alles mega goed georganiseerd is. Tokyo is een goed geoliede machine die 24 uur per dag op volle toeren draait. Bij de “VVV” had ik wat folders opgepikt en ze hadden ook per wijk een informatieblaadje met de belangrijkste bezienswaardigheden en een aanbevolen wandelroute die heel handig bleken te zijn. Want als je een stad of wijk niet kent is het heel gemakklijk om compleet de verkeerde richting in te lopen waardoor je in plaats van iets leuks helemaal niets bijzonders ziet.
Eerste stop was in Shinjuku, wat zo’n beetje als het nieuwe centrum van Tokyo wordt beschouwd met een trein/metro station waar iedere dag zo’n 3miljoen mensen naar en van reizen. En elke keer als je een metro station uitloopt is het maar weer afwachten waar je terecht komt en bovendien om uit te vogelen waar je precies op de kaart bent, want er zijn bijna geen straatnaambordjes in Tokyo… erg gemakkelijk!!! En erg lastig om je te orienteren, dus het is me verschillende keren overkomen dat ik compleet de verkeerde kant op ben gelopen en tja, dan duurt het een tijdje voor je daar dan weer achter bent. Ik kan je wel zeggen dat ik blij was dat ik een paar goede wandelschoenen mee had genomen.
Allereerst maar eens de parlementsgebouwen in waar ze bovenin een observatie deck hebben met een geweldig uitzicht over de stad. Helaas was het zicht niet geweldig, maar nog steeds een indrukwekkend uitzicht. Daarna was rondgewandeld door de straten en parken aldaar en ’s avonds wat geintegreerd met de locals in het uitgaansgebied. 
De dag erna ben ik erg vroeg opgestaan om naar de grootste vismarkt van Japan te gaan om te zien waar al die vis voor de sushi en sashimi vandaan komt. Dat was me een drukte van jewelste en erg interessant om te zien wat er allemaal verhandeld en verwerkt wordt. Wel waren de geuren een beetje sterk op nuchtere maag. Daarna nog in de wijk eromheen rondgewandeld waar veel marktkraampjes waren waar natuurlijk veel vis en visgerechten werden verkocht. Ik had inmiddels wel honger gekregen, want ik had nog geen ontbijt gehad. Het idee om rauwe vis als ontbijt te eten was me heel lang iets te veel van het goede, maar uiteindelijk heb ik er toch aan moeten toegeven…. sashimi (rauwe vis en rijst) voor ontbijt!
Daarna de eerste goede koffie gevonden in Japan, want die is niet overal te verkrijgen. Kost wa, maar dan hedde ok wa! Voor een goede koffie betaal je zo’n 500 a 600 Japanse Yens, wat ongeveer vier Euro is… tja je moet wat als caffeine verslaafde!
Hoezo grote Tonijn…
Rauwe vis als ontbijt:
Daarna ben ik via Ginza wat een erg sjieke wijk is, en via het imperial palace, Japanse tuinen (waar ze een vechtsport aan het beoefenen waren) en de haven, terecht gekomen in Shibuya. Hier nog een typisch Japanse opening van de winkel in de ochtend… een heel ritueel: 
Dat is een wijk die erg populair is bij de jeugd van Tokyo en aangezien het zaterdagavond was, zag die plek letterlijk zwart van de mensen. Eerst dacht ik dat er een demonstratie of iets dergelijks aan de gang was, maar het bleek gewoon een drukte van jewelste te zijn. Ongelooflijk… zoiets had ik nog nooit meegemaakt! En als je al die winkelende mensen ziet is het moeilijk voor te stellen dat dit land al zo’n 15 jaar in een recessie is.
Dit is de kruising toen het voetgangerslicht op rood stond, leeg: 
Daarna gaat het licht op groen en is het 1 grote mensenmassa… echt een mierennest: 
Door al die drukte had ik ook moeite om een leuk eettentje te vinden en uiteindelijk ben ik terecht gekomen in een “standing sushi bar”, oftewel aan de bar staan en sushi eten… een soort Japanse versie van de Spaanse tapasbarretjes. En toen was de cirkel weer rond… rauwe vis voor ontbijt en rauwe vis als avondeten… Daarna terug naar het hotel om na een heel lange dag nog even te relaxen in een heet bad in de buitenlucht. Heerlijk.
Dag erna stond een rit met de Shinkansen, oftewel de bullit train van Tokyo naar Kyoto op het programma. 
Tijdens mijn interrail vakanties begin jaren negentig ben ik wel eens met de TGV in Frankrijk gereisd en dit is zeg maar de Japanse variant daarvan. Maar dan een beetje luxer en sneller. En natuurlijk op de seconde precies op tijd… erg Japans! Met een maximum snelheid van zo’n 300km/uur was de rit in twee en een half uur gepiept en enorm comfortabel. Onderweg heb ik nog kunnen genieten van een fantastisch uitzicht op de bekende Mount Fuji, 1 van de iconen van Japan:
In Kyoto had ik gelukkig ook weer een enorm leuke verblijf geboekt. Iets heel anders dan de Ryokan in Tokyo, dit keer een hostel. Het werd gerund door Jimmy en Zin, een meid en jongen die samen ook in een band speelden en heel muziekaal zijn. Er was dan ook de hele dag door muziek en ze waren enorm vriendelijk, behulpzaam en gastvrij. Ik had echt het gevoel alsof ik bij hun thuis op bezoek was, wat eigenlijk ook het geval was, want zij woonden er ook. Gevolg was dat er een enorm relaxte sfeer hing wat ook weer erg leuke mensen aantrok. Hier had ik dus iedere avond veel aanspraak met mede reizigers, wat erg gezellig was.
De eerste avond in Kyoto heb ik wat door het oude stadscentrum geslenterd en uiteindelijk in Gion uitgekomen waar je aan het begin en het einde van de avond Geishas met hun extreem rijke klanten in en uit exclusieve clubs ziet komen. Deze clubs zijn alleen toegankelijk als je wordt uitgenodigd door een vaste klant. En over het algemeen moet je behoorlijk geld hebben om in de kringen te komen. 
De rest van de twee dagen in Kyoto heb ik van Noord naar Zuid en Oost naar West de belangrijkste historische plekken bezocht, veel gewandeld, enorm lekker gegeten en echt genoten van alles wat Japan te bieden heeft. Kyoto was een stuk rustiger dan Tokyo, wat er fijn was en ook had het een goede mix van oud en modern en Japans en westerse invloeden. Kortom een enorme aanrader en een must-see in Japan.
Veel dames in kimono’s op weg naar een thee ceremonie:
The Golden Temple (what’s in a name…):
Toch maar even poseren:
En natuurlijk nog meer sushi… heerlijk!
Het engels is niet echt heel goed in Japan, zelfs niet op officiele borden:
Na drie dagen Kyoto was het helaas weer tijd om Japan te gaan verlaten.
Ik zal binnenkort wat meer foto’s op de website zetten.
Deze keer was het “
Samen met Aiden had ik me opgegeven voor de fotocompetitie waar dit jaar zo’n 70 deelnemers aan meededen, van absolute beginners met huurcamera’s tot (semi-)professionals met mega dure uitrustingen. Een andere vriend hier in Brisbane, 
Hier staan de tien foto’s die ik had ingezonden. De eerste foto’s had de tweede prijs gewonnen en de eerste vijf foto’s samen waren samen mijn portfolio. 
